Raylene zasmakowała horoskop zaś czwórkowe przebłyski wróżby z chłopcem o imieniu Abdul.

Tymczasem Marika w samej halce przemykała się cichutko przez Stary Majdan. Mimo ciała dziewczyny, wiódł ją koński instynkt. Miała też swoją pamięć. I korzystając z względnej swobody poruszania się, mogła garść sprawdzić. Nikt jej nie widział. Osada spała. Wślizgnęła się do stajni naprzeciw remizy. Przywarła aż do ściany. Księżyc dawał słabe światło. Wypatrzyła jednak w poświacie padającej z okienka wielkiego, karego ogiera. Przyglądała mu się mozolnie. Oceniała, czy nadaje się, iżby dzielić z nim uciecha dawania życia. Czy pozostanie odpowiednim kandydatem na ojca niewielkiego, brązowego źrebaczka? Wreszcie doszła do wniosku, że pewno się nadaje. Wymknęła się ze stajni oraz puściła się biegiem na krzyż pola zobacz za wsią. Oraz potem nagle poczuła, że nie jest sama. Nieco biegło za nią. Wielgachny szary wilk. Końskie bojaźń ogarnęło jej ciało, lecz koński instynkt podpowiedział jej, co ma zrobić. Padła na kolana, tudzież gdy zbliżył się na akuratną odległość, wyrzuciła z całej siły obie nogi ku tyłowi. Jak koń, który się pociesza. Trafiła go obiema stopami w łepetynę. Rozległ się paskudny chrzęst, gdy pękał rozwiń mu kręgosłup. W ostatniej sekundzie agonii potrafił ją złapać zębami w środku łydkę. Nawet tego nie poczuła. Poderwała się oraz puściła się dalej tokiem. Dobiegła do źródła. Zrzuciła halkę natomiast zanurzyła się w wodzie. Był geneza marca, woda była lodowata, mimo to Marika nie odczuwała chłodu. Popływawszy przelotnie, założyła na mokre padło bieliznę i rozwiń pobiegła wyżej. Nawet się od tegoż nie zaziębiła. Miała końskie tężyzna fizyczna, mimo ludzkiej powłoki.
Uruchomili motor i pojechali przez las aż do szosy. Raz jeszcze udało im się prysnąć.
Znalazłszy się na cmentarzu, Iwanów rzucił ukradziony bicykl w krzaki, a po pewnym czasie zniweczył obraz radiowozu z włączonym kogutem.